Dual-listing (interlisting, cross-listing) polega na równoległym notowaniu tego samego instrumentu finansowego na dwóch lub więcej różnych międzynarodowych giełdach akcyjnych. 

Dlaczego firmy wybierają dual-listing?

Częstym powodem takiego posunięcia jest niezaspokojenie potrzeb kapitałowych na lokalnej giełdzie i poszukiwanie inwestorów na płynniejszych rynkach czy chęć poprawiania płynności oraz wydłużenia godzin handlu danym walorem w ciągu doby, np. poprzez kwotowanie akcji na kilku różnych kontynentach.

Dual-listing jest szczególnie popularny wśród spółek spoza USA, które w ten sposób uzyskują dostęp do największej bazy inwestorów na świecie. 

Najczęstszą formą prawną wykorzystywaną w takim przypadku są ADR-y, czyli akcje kupione na lokalnej giełdzie przez duży bank inwestycyjny, które zostały zdeponowane na rachunku depozytariusza i na podstawie których została wyemitowana jedna jednostka ADR-a. Dzięki takiemu zabiegowi posiadacz ADR-a ma takie same prawa do głosu podczas walnego zgromadzenia oraz dywidendy co posiadacz realnych akcji.

Przykłady dual-listingu

Macierzystą giełdą spółki Microsoft jest amerykańska NASDAQ, jednak akcje te możemy kupić również poprzez giełdy w Hong Kongu, Belgii, Argentynie, Niemczech, Meksyku, Brazylii, Szwajcarii, Chile, Austrii, Wielkiej Brytanii czy we Włoszech. Pozwala to wielu inwestorom z całego świata, którzy nie mają dostępu do amerykańskiego rynku, na łatwy dostęp do akcji tej spółki, często w lokalnej walucie.

Kolejnym przykładem jest polska spółka Ciech, która zdecydowała się na równoległe kwotowanie na niemieckiej giełdzie. Celem spółki było pozyskanie dostępu do inwestorów, którzy przez różne ograniczenia instytucjonalne, pomimo chęci kupna akcji tej spółki, nie mogli tego zrobić na polskim rynku.