FDIC to amerykański rządowy fundusz gwarancyjny, któremu podlegają wszystkie rachunki gotówkowe prowadzone przez amerykańskie banki lub brokerów z licencją bankową. Gwarancje FDIC chronią depozyty klientów do wysokości 250 000 USD w ramach pojedynczego rachunku. FDIC to akronim od Federal Deposit Insurance Corporation.

Geneza powstania FDIC

Fundusz został powołany przez Kongres w 1933 roku, aby zapobiec panice związanej z obawą o niewypłacalność banku. W czasie wielkiego kryzysu z 1929 roku wielu klientów zaniepokojonych pogarszającą się sytuacją sektora finansowego ruszyło do swoich banków po wypłatę gotówki. Proces ten był tak zmasowany, że w jego efekcie w bankach faktycznie zabrakło pieniędzy.

Powołanie FDIC miało na celu uspokojenie nastrojów w takich sytuacjach i zagwarantowanie, że nawet w przypadku niewypłacalności banku, istnieje rządowy fundusz, który wypłaci ich klientom równowartość zgromadzonych środków.

Co i kogo obejmuje FDIC

Pod parasolem FDIC znajdują się nie tylko amerykańscy obywatele, ale wszyscy klienci posiadający swoje oszczędności w bankach funkcjonujących na terenie USA. Limit ochrony wynosi 250 000 USD przypadających na pojedynczy rachunek.

Fundusz gwarantuje bezpieczeństwo środków znajdujących się wyłącznie w formie gotówki. FDIC nie pokrywa akcji, obligacji ani jednostek funduszy inwestycyjnych. Te chronione są przez program SIPC.

Natomiast sama gotówka zgromadzona na rachunkach brokerskich zazwyczaj podlega już gwarancjom FDIC. Kluczowym jest jednak zwrócenie uwagi na informacje o tym, czy dany broker faktycznie należy do funduszu gwarancyjnego.